Հավաքում ենք քիմիական նյութերի մոդելներ

Թեմա` ատոմային և մոլեկուլային կառուցվացք:

My favourite places

My favourite place Nice and Monaco

In summer 2015 I traveled very much. I were in Paris, Italy, Monaco, MonteCarlo, Luxembourg, Switzerland and in Nice. Nice is a little country in France. There’s really nice nature and sea. Tiny houses, good cared animals, reiles stations and trains. It feels like a dream. Monaco is really small. Smaller than Yerevan, but for me it’s better for billion time. The majority of population of Monaco is rich. There’s a cool view from a tiny bridge which meets you when you enter to Monaco from Nice There are much casinos there. Sometimes they say that Monaco is the city of Casinos. If not follow to rules of the country you’ll be arrested and you must pay realy much money.

Mkhitar Sebastatsi biography. “Սեբաստացու օրեր” նախագիծ

Born Petros Manuk  in Sivas (Sebaste) in Anatolia on 7 February 1676, he entered the Surp Nshan (Holy Cross) monastery, taking the name Mekhitar. In 1696 he was ordained a priest.

in 1701 inspired by the idea of creating an order of preachers dedicated to raising the educational and spiritual level of the Armenian people Mekhitar founded in Constantinople what would become known after his death as the Mekhitarist Order. , Two years later, escaping persecution by the Ottoman authorities, the order moved to Modon in the Peloponnese, then known as the Morea, which was a Venetian possession. In 1715, the order moved to the Island of San Lazzaro degli Armeni at the invitation of the Venetian Republic. Mekhitar built up the monastery on the island and the order which sent out priests to serve Armenian communities in the Middle East.

Mekhitar died at the monastery on 27 April 1749 and is buried in the monastery church.

 

Աղբյուր՝http://qolej.mskh.am/en/node/3182, https://agohar.wordpress.com/2016/11/15/mkhitar-sebastatsi-biography/#more-1142

Իմ երջանիկ կոնֆետների սարք

Հաստատ լսած կլինեք կլոր կոնֆետներով սարքի մասին: Դե, ապակյա մեծ կլոր տարա, որի մեջ կոնֆետներ են: Իմ երջանկությունը դրա նման է: Կլոր կոնֆետիկները իմ երջանկության պահերն են լիքը, լիքը, տարբեր, տարբեր գույների: Երբ տխրում եմ, թափառում եմ այդ հսկայական կոնֆետներով լի սարքի մեջ` հիշելով իմ երջանիկ օրերը: Դրանք գնալով մոռացվում են, բայց ավելանում են նոր երջանիկ պահեր:

Ինչ լավ է, որ…

Ինչ լավ է, որ ամեն ինչ լավ է: Իմ լավը լավ է իմ համար, քո համար իմ լավը կարող է վատ լինել, բայց քո լավը, ինձ կարող է վատ լինել և լավ: Ինչ լավ է երբ եղանակը մռայլ է, իսկ քեզ միգուցե վատ: Ինչ լավ է, որ մարդիկ տարբեր են, մտքերով, տեսքով, բնավորությամբ: Թե կուզես, նմանվիր ինձ, կամ ուրիշին: Դա քո համար է լավ:Ինչ լավ է, որ կա մի բան, որ բոլորիս է ուրախացնում: Ինչ լավ է, որ…

Հարուկի Մուրակամի “Լռություն” պատմվածքի քննարկում-վերլուծում

Օձավան բոքսիստ էր: Նրա արարքը համարում եմ սխալ: Չեմ հասկանում, թե ինչու էր նա միայն վերջում հայտնում իր կարծիքը, երբ նրան վիրավորում էին, և վատ արարքը գցում նրա վրա: Կարծում եմ հենց այդ պատճառով ել պատմվածքը կոչվում է “Լռություն”:  Ինձ դուր չեկան Աոկին և նրա ընկերները: Մի անգամ Օձավան հարվածեց Աոկիին` համադասարանցուն: Երբ մի քանի տարի հետո Աոկին ինքնասպան եղավ, բոլորը մեղադրեցին Օձավաին: Առանց ապացույցի նրանք մեղադրում էին նրան: Իսկ նա ել իրեն չէր կարողանում պաշտպանել: Կարող էր, բայց չէր պաշտպանում:

“Գորտերը” պատմվածքի վերլուծություն-քննարկում

Այս պատմվածքում գորտերը խոսում էին այն մասին, որ ամեն ինչ նրանց համար է ստեղծված: Նույնիսկ օձը, որ նրանց ուտում է նրանց, ստեղծվել  է նրանց համար: Թե ինչու են նրանք դրանով գոհ? Ահա իմ կարծիքը: Գուցե նրանց լճակը շատ փոքր էր շատ գորտերի համար, և նրանք պիտի քչանաին: Կամ կար գորտերի երկու խումբ, որ պատերազմում են, և օձը մեկ մեկից, մեկ մյուսից գորտեր է ուտում:

Չեմ սիրում,որ

Ո`չ, երբերկ, չփորձվեք, դիպիչել իմ օրերին առանց իմ թույատվության: Ատում եմ այդ երևույթը: Չեմ սիրում նաև, որ ընդհատում են իմ մտքերը: Սովորաբար ես այդ ջղայն, մռայլ, խիստը չեմ: Չեմ սիրում երբ երեխաները լացում են: Երբեկ չեմ սիրել բռոկոլի: Չեմ սիրում, որ ինձ հրամայում են: Ասում են թե ինչ անել: Կան էլի շատ բաներ, մարդիկ ում չեմ սիրում: Բայց հիմա ես չեմ ուզում խոսել դրանց մասին:

Թռչողը

Մի աստղային գիշեր, երբ աստղերը կարծես պարեին երկնքում իմ մոտ անքննություն էր: Ես ուզում էի թռչել նրանց մոտ, հեռանալ այստեղից, բայց ցավոք չէի կարող: Ափսոս, որ ես այդ թռչողը չեմ: Երկար պատուհանիից նայելով, աչկերս փակվեցին: Ես քնեցի: Մի վառ լույս, որ ընկավ աչքերիս արթնացրեց ինձ: Մի միտք ունեցա: Վերջերս կարդացել էի ՙՙՄերի Փոփինս՚՚ գիրքը: Վերցրեցի անձրևանոցս ու կանգնեցի պատուհանի մոտ: Մենք ապրում էինք մի բարձրահարկ շենքի ամենավերևի հարկում: Փակեցի աչկերս և ցատկեցի: Բացեցի հայտնվելվ մի լուսավոր աշխարհում: Լսվում էր երաշտություն, ամպերը այնքան նուրբ են, փոքրիկ երեխայի նուրբ մաշկը: Նրանք նաև այնքան քաղղցր բույր ունեին, կարծես քաղցր բամբակը, կամ նոր ջեռոցից հանած շոկոլադե կեքսերը: Պարզապես սիրահարվեցի այդ տեղի վրա: Հանկարծ դադարեց երաշտությունը: Լսվեց մի բարձր տհաճ ձռձռոց: Զարթուցիչս էր: Հասկացա, սա երազ էր: Ես միտք չունէի, չէի ել ցանկանում ունենալ , թռնել անձրևանոցով պատուհանից դուրս: Պարզապես ես նորից քնեցի, որպեսզի կրկին վայելել այդ հրաշքը: Էլ անքննություն չէր լինում մոտս: Քնելիս մտածում էի իմ ուզած բանի մասին: Երազումս տեսնում էի այդ ամենը, և ժպտում:

 

Летать во сне

С многими бывает, что им кажется, что они летают. Либо сон, либо просто мысли, когда мы спим. Я несколько раз видела сны, где я летаю в космосе. Был переуд, когда я мечтала стать героиняй, как СуперВумэн. В моих снах я некого не спасала, но было чуство, что я супер герой. Мне некогда не было страшно в этих снах. И у меня даже бывает когда мне кажется что я падаю с большого небокреса. Но я не прасыпаюсь, просто я бываю тревожаннай, только когда до косание земли остается одна секунда я просыпаюсь. Вообще этого не нужно стыдится. Ведь со всеми же бывает.