Դեղին փողոցների վերևով թափառումվէին սև, թախծոտ ամպերը.
Քամին շոյում էր ծառերի նուրբ մազերը, խաղում էր նրանց հետ:
Ամպերը տխրությունը թափում էին փողոցների վրա.
Կոշիկներս տրորում էին հատակին ընկած, չորացած տերևները, ստեղծելով նուրբ երաշտություն:
Աշնանային օդը գնալով մարում էր, և թեթև թափվում էին աշնան տերևների նման ձյան փաթիլները.
Դրսից լսվում էր անձրևի կտկտոցը, որ կարծես շոյում էր տան կտուրը:
Կտկտում էր նաև փայտը վառարանի մեջ, կամացորեն էր գոլոիշին.
Լսվում էր գդալի ձայնը, որ խառնում էր աշնանային սև թեյը:
Էլեն Բաբայան 